يک‌نکته،يک‌متخص

ناهار برويم مهماني يا شام؟

خيلي وقت‌ها ما مهماني‌هايمان را در وعده ناهار برگزار مي‌کنيم، با اين خيال که خوردن وعده غذايي سنگين و پرحجم در ظهر، ضرر کمتري به بدن مي‌رساند و بهتر از مصرف يک وعده سنگين و چرب در شام است؛ در حالي كه بايد گفت ضرر هر دو تقريبا يکسان است!‌ بهتر است خيلي به اين فکر نباشيم که مصرف در کدام وعده بي‌ضررتر است، يعني پرخوري در ناهار و شام هر دو به زيان مصرف كننده خواهد بود. مي‌پرسيد چه‌طور؟ بهتر است جواب اين سوال را در ادامه اين يادداشت مطالعه كنيد...

معمولا افرادي که در روزهاي تعطيل به مهماني مي‌روند، قصد ندارند که پس از مهماني فعاليت بدني خاصي داشته باشند. مهماني و غذا خوردن جزو لذايذ زندگي‌شان بوده و بنا نيست که محو شود. مهماني و غذا خوردن بخشي از يک مجموعه کلي است به نام شيوه زندگي. اگر فردي فعال است، ورزش مي‌کند، مراقب وز‌‌ن‌اش و غذايي که مي‌خورد، هست؛ هر روز 3 واحد ميوه و 2 واحد لبنيات مصرف مي‌کند و چربي اشباع کمي دريافت كرده، هر 6 ماه چکاپ کامل مي‌‌دهد، چه اشکالي دارد هر دو هفته يک بار هم به مهماني برود و از آن لذت ببرد؟

اما اگر فردي نمايه توده بدني‌اش (BMI) بالاي 35 دارد، ورزش نمي‌کند، پشت رايانه مي‌نشيند، ديسک‌اش بيرون زده و کمردرد دارد، کلسترول خون‌اش 250 است و زود به زود عصبي مي‌شود، روزي 25 نخ سيگار مي‌کشد و هر هفته هم به مهماني مي‌رود و کارش هم به شكلي است که هر روز مجبور مي‌شود يا پيتزا بخورد يا مرغ سوخاري؛ البته مساله کمي فرق دارد! زيرا شيوه زندگي است که تعيين‌کننده است؛ يعني اينكه وعده غذايي سنگين خوردن در ظهر يا شب به تنهايي اهميت ندارد؛ بلکه کل مجموعه، مهم بوده و نتيجه‌اي را به دنبال خواهد داشت و آن ابتلا به انواع بيماري‌هاي مزمن بر اثر داشتن عادات بد در سبك زندگي است.